《秋胡行 其二》拼音版

两汉曹操

qiūxíngèr--cáocāo

yuàndēngtàihuáshānshénréngòngyuǎnyóu

yuàndēngtàihuáshānshénréngòngyuǎnyóu

jīngkūnlúnshāndàopénglái

piāoyáoshénrén

shényàowànsuìwèi

yánzhìyuàndēngtàihuáshān

tiānzhǎngjiǔréndàozhīduǎn

tiānzhǎngjiǔréndàozhīduǎn

shìyányángshūzhīlǎo

chìsōngwángqiáoyúndào

zhīwèiwénshù寿shòukǎo

yánzhìtiānzhǎngjiǔ

míngmíngyuèguāngsuǒguāngzhāo

míngmíngyuèguāngsuǒguāngzhāo

èrshènghuàguìzhěrén

wànguófēiwángchén

rénwèimíngwèiróng

yánzhìmíngmíngyuèguāng

shígèngshìzhòuchéngsuì

shígèngshìzhòuchéngsuì

rénxiāntiānértiānwéi

niánwǎngyōushìzhì

cúnwángyǒumìngzhīwèichī

yánzhìshígèngshì

niànhuānxiàosuǒzhī

niànhuānxiàosuǒzhī

zhuàngshèngzhìhuìshūzàilái

àishíjìnjiānghuìshuí

fànfànfàngtóngwèi

yánzhìniàn

曹操简介

唐代·曹操的简介

曹操

曹操(155年-220年正月庚子),字孟德,一名吉利,小字阿瞒,沛国谯(今安徽亳州)人,汉族。东汉末年杰出的政治家、军事家、文学家、书法家。三国中曹魏政权的缔造者,其子曹丕称帝后,追尊为武皇帝,庙号太祖。曹操精兵法,善诗歌,抒发自己的政治抱负,并反映汉末人民的苦难生活,气魄雄伟,慷慨悲凉;散文亦清峻整洁,开启并繁荣了建安文学,给后人留下了宝贵的精神财富,史称建安风骨,鲁迅评价其为“改造文章的祖师”。同时曹操也擅长书法,尤工章草,唐朝张怀瓘在《书断》中评其为“妙品”。

...〔 ► 曹操的诗(60篇)